Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafýndaki güzelliklere bakýyormuþ. "Evrim ne güzellikler yaratýyor!" diye düþünüp mest oluyormuþ.
Birden arkasýnda kocaman bir ayý belirmiþ ve onu kovalamaya baþlamýþ. Adam bütün gücüyle kaçýyormuþ ama her arkasýna bakýþta ayinin daha yaklaþmýþ olduðunu fark ediyormuþ. Dakikalarca süren bir kaçýþýn sonunda adamýn ayaðý yerdeki dala takýlmýþ, ayý adamýn üzerine atlamýþ, pençesini kaldýrmýþ.
Tam vurmaya hazýrlanýrken adam "TANRIM!!!" diye baðýrmýþ.
Bir anda zaman durmuþ, ayý donmuþ, ormandaki nehir bile akmaz olmuþ. Bir anda orman kararmýþ ve gökyüzünden bir ýþýk huzmesi adamýn üzerine parlamýþ.
Çok derinden gelen ilahi bir ses adama: "Yýllarca bana inanmadýn, yaratýlýsý kozmik bir kazaya baðladýn, sana bu durumda yardim etmemi mi istiyorsun? Seni sevgili bir kulum mu saymalýyým?"demiþ.
Adam utanç içinde: "Biliyorum bunca yýldan sonra dindar biri olmayý istemem haksizlik, ama belki AYIYI dindar yapabilirsiniz." demiþ. Ses: "Peki." diye karþýlýk vermiþ ve ýþýk kaybolmuþ. Nehir tekrar akmaya baþlamýþ. Hersey eski haline dönmüþ.
Ayý pençesini indirmiþ, iki pençesini de göðe doðru çevirmiþ ve konuþmaya baþlamýþ: "Tanrým, senin rýzkýnla orucumu açýyorum, hamdolsun verdiðin nimetlere."